เรื่องย่อ Getsuyoubi no Tawawa วันจันทร์อันเด้งดึ๋ง

Okazaki Tomoya พบกับเด็กสาวตัวเล็กๆที่เขาทำผิดพลาดหลายคราในการพากเพียรพูดกับเธอ สุดท้ายหญิงสาวก็กล่าวและถามคำถามว่าคุณจะแสดงอะไรให้เขาดูได้ไหม โทโมยะเห็นด้วยและถูกพาไปที่ลานที่มีรั้วรอบขอบติด

เด็กผู้หญิงเดินไปที่ประตู และก็เมื่อเธอคว้าสลัก หันหลังและก็ยิ้มให้โทโมยะรวมทั้งสั่นศีรษะอย่างไม่เห็นด้วย เมื่อนั่งยองๆอยู่หน้าประตู เธอเริ่มผิวปากเพลงที่ไม่คุ้นเคย ซึ่งทำให้ผีเสื้อโผล่ออกมาจากต้นไม้และก็เต็มลาน เมื่อหันกลับมาทางโทโมยะ เธอยื่นมือขอร้องขอให้เขาถอดออก

โทโมยะเดินไปข้างหน้าและก็โอบแขนคุณไว้ก่อนจะบีบมันให้แน่น ในตอนที่พวกเขากำลังเดินออกมาจากสนาม เธอมองขึ้นไปที่ Tomoya และก็ถามคำถามว่าเขาจะอาศัยอยู่ที่นั่นกับเธอเพื่อที่พวกเขาจะได้เล่นร่วมกันทุกวี่ทุกวันจวบจนกระทั่งพวกเขาจะตายหรือไม่?

—

โทกะเป็นสาวสำนักงานสถานที่ทำงานหนักและอยากได้ทำให้งานของคุณง่ายมากยิ่งขึ้นด้วยการทำงานลดลง วันหนึ่งเจ้านายของเธอขอให้เธอทำโครงงานสำหรับบริษัทใหม่ โทวกะเริ่มทำโปรเจ็กต์ใหม่แล้วก็พบว่าตัวเองมีเวลาเหลือเฟือสำหรับงานของตัวเอง วันพรุ่งนี้ โทกะตื่นสายรวมทั้งรู้ตัวว่าคุณตื่นสายทุกวี่ทุกวัน เธอถามตนเองว่าฉันยุ่งมากมายหรือไม่

Kitase ผู้ช่วยของ Touka เป็นคนคร้าน แม้กระนั้นก็เป็นคนทำงานที่ดีเช่นเดียวกัน คิตาเสะเป็นคนที่ดูแลงานศึกษาค้นคว้าวรรณกรรมทั้งหมดที่โทวกะอยากสำหรับชั้นเรียนของคุณ ซึ่งมีความจำเป็นมากขึ้นเมื่อโทวกะอยู่กับที่

อยู่มาวันหนึ่ง ช่วงเวลาที่โทวกะกำลังเดินไปตามทางเดินในโรงเรียนพยายามเร่งให้เร็วที่สุดเพราะมาสาย เธอเห็นคิตาเสะนั่งอ่านหนังสือการ์ตูนอยู่ที่โต๊ะแทนที่จะปฏิบัติงาน แม้ว่าจะขัดใจ

—

เรื่องราวเริ่มต้นด้วยเด็กหญิงวัยรุ่น Kotoko ที่กลัวการอยู่ตามลำพังมากมาย เธอพึ่งพิงพี่ชายของเธอในการดูแลเธอและไม่มีเพื่อนพ้องที่โรงเรียน อยู่มาวันหนึ่งเธอทราบว่าพี่ชายของคุณจะไม่ไปสถานที่เรียนสักสองสามวันเนื่องมาจากอาการป่วย วัวโตโกะตัดสินใจเข้าพบสาวดังในสถานศึกษาเพื่อขอเป็นเพื่อนกับพวกคุณ อย่างไรก็ดี พวกเขาผลักเธอออกไปรวมทั้งหยอกล้อคุณ โคโตโกะกลับบ้านเพียงแต่พบว่าไม่มีพี่ชายของเธอแล้วก็คุณไม่มีใครดูแลคุณ

Kotoko มานะหาอะไรทำบันเทิงใจๆทำและก็เดินเที่ยวในป่าด้วยตัวเอง แต่ว่าเธอรู้สึกกลัวรวมทั้งมีเรื่องราวย้อนไปเกี่ยวกับในตอนที่มีคนพากเพียรจู่โจมเธอในป่าพวกนั้นในตอนที่คุณยังเด็ก คุณพยายามอย่างหนักที่จะลืมความจำเหล่านั้นรวมถึงเรื่องจริงที่ว่าเธออยู่ตามลำพัง แต่ว่าเมื่อตอนกลางวันเปลี่ยนเป็นตอนกลางคืน เธอไม่อาจจะคลอนแคลนความรู้สึกกลัวและก็หงอยเหงาของเธอได้

เมื่อกลับถึงยังหน้าบ้าน